Adsiekpoe - Amedzofe
Blijf op de hoogte en volg jesine
13 Maart 2016 | Ghana, Amedzofe
Dag 4: Adsiekpoe - Amedzofe
Onze dag begon al vroeg, we waren allebei al voor 6u wakker. Volgens Godwin hebben toeristen hun ontbijt pas rond 8u en dat was al heel vroeg. Hij was dus zeer verbaasd dat we voor half zeven al over het erf liepen.
Deze ochtend ook maar eens de Afrikaanse douche uitgeprobeerd. Op het erf staan twee ronde muurtjes met een deur erin. Je neemt een emmer water mee plus een klein kannetje oid, gooit er wat antiseptic in (want: water komt direct uit de Volta) en douchen maar! Eerste plons water was wel koud, maar daarna was het zeer lekker! Enige nadeel is wel dat iedereen weet dat je staat te douchen...onze douche had ook uitkijk op iedereen die vanuit het dorp naar de rivier loopt om water te halen... Dat zou je thuis toch niet zo snel doen!
Na het ontbijt zijn we met Godwin naar een ander dorp gelopen. Omdat het zondag is wilde hij ons een kerkdienst laten zien. Helaas is dat niet gelukt omdat net vandaag iedereen aan het uitslapen was....In de ene kerk of tempel zaten wel wat mensen maar gebeurde er nog niks. Dit was een animistische tempel. Het zag er voor ons uit als een soort oude schuur. Binnen lag een stapel zwarte dingen (leek nog het meest op boeien) als een soort altaar oid. Deze 'boeien' kunnen de vorm aannemen van goden.
In de andere kerk (paar palen met een stro-dak en wat witte doeken) was een presbyteriaanse kerk. Er zaten een paar oude dames en een clubje kinderen. Deze kinderen moesten steeds dezelfde psalmen oid nazeggen en later zelf opzeggen. Na even wachten bleek ook hier dat de rest van de mensen op zich lieten wachten, dus zijn we doorgelopen.
Terug werden we opgehaald door een kano (met motor). Bleken we toch best een stuk gelopen te hebben ongemerkt! Was wel lekker relaxed terug op het water, kijkend naar anderen kano's zonder motor. Tot een paar jaar geleden moest je als gast ook mee helpen peddelen naar de overkant...ben ik blij dat dit nu niet meer hoeft! ;-)
Onze koffers en spullen weer ingeladen bij de Cashew Lodge in de kano en op weg naar de auto aan de overkant. Vandaag rijden we richting Amedzofe, ook in de Volta-regio.
Onderweg zijn we in Ho gestopt om te eten, we hadden inmiddels erg trek in eten en vooral in drinken! We werden door James afgezet bij het Freedom Hotel, een uur later zou hij ons weer oppikken.
Het zag er allemaal prachtig uit met een zwembad in de tuin, zelfs twee apen in een kooi (vind ik niet leuk). Binnen kregen we gelijk een menukaart, maar zijn ons eerst even wat gaan opfrissen. Na de wandeling van vanmorgen en uren in de auto, was dat wel even nodig. (Ze hadden hier zelfs een touchfree kraan...best bijzonder in Afrika voor onze begrippen.)
Hierna kon het bestellen beginnen. De kaart was zeer uitgebreid dus de keuze was moeilijk, maar is toch gelukt. Onze ober schreef het keurig op, moest het wel eerst even bekijken op de kaart, want hij wist niet precies wat we bedoelden. Ja een paar minuten komt hij terug om te melden dat ze geen steak en champignonsaus hebben en ook geen frietjes. Prima, doe dan maar de gefrituurde kip met aardappelpuree...zal wel uit een zakje oid komen...
Na lang wachten hadden we nog steeds geen drankje (ananassap) gekregen, terwijl we toch wel erg uitgedroogd waren. Maar even vragen hoe het daarmee stond. Bleek dit echt vers klaargemaakt te moeten worden wat lang duurde. Prima doe dan nu maar een watertje, we hebben erge dorst. Gelukkig kwam die wel snel op tafel.
Tijdens het wachten werd het steeds meer slapstick. Steeds kwamen er borden vanuit de keuken, werden door een schuifraampje gezet, opgehaald door de ober/serveerster, naar de andere kant van de zaal gebracht, waar daar een plastic ding (ivm ongedierte?) erop werd gezet en werd het bord naar de klant buiten gedacht. Dit alles ging zo niet efficiënt dat je ze bijna zou willen helpen ermee...en ineens kregen we dan toch onze sapjes!
Na ong. een uur wachten kwam dan toch een voor een ons eten op tafel. Het zag er niet echt appetijtelijk uit, maar goed als je trek hebt eet je toch wel. Na een paar minuten bracht onze ober ineens een bord met een mini schaaltje erop met een soort zwarte prut...geen idee wat het was, dan maar even vragen...black pepper....ok, maar wat moeten we ermee???
Ik kreeg door alles de slappe lach het was allemaal te belachelijk voor woorden. (Je had er wsl bij moeten zijn om het te begrijpen.)
James kwam ook maar eens poolshoogte nemen of we al klaar waren, het uur was al een tijdje om. Geprobeerd uit te leggen dat het zo echt niet kan, vooral niet omdat ze zich zo geweldig voordoen van buiten. Bleek hij al vaker klachten te hebben gehad van klanten, dus heeft hij dat maar even doorgegeven. Zullen ze blij mee zijn geweest...ze kunnen iig nog veel leren! Een stage in Europa zou wonderen doen!
Het laatste stuk richting Amedzofe was met de auto omhoog rijden via een zandweg. Amedzofe is de hoogst gelegen nederzetting/dorp van Ghana. Het ligt op ong. 700m hoogte en Duitse monniken hebben hier eind jaren 30 een kerk gebouwd. Het Duitse kerkhof zou de moeite waard zijn om te bekijken dus zijn we hier naartoe gelopen nadat we onze koffers naar de kamer hadden gebracht. Het was al aan het dicht trekken, dus er zou snel regen komen...helaas kwam deze regen al voordat we beneden bij het kerkhof waren aanbeland. Omdat we toch al nat waren zijn we naar doorgelopen, denkend (hopend) dat het een korte bui zou zijn het kerkhof zelf bleek niet echt heel bijzonder. We zagen geen Duitse graven, of konden weinig meer zien door de regen...dan maar weer terug omhoog naar ons hotel! Als verzopen katten kwamen we aan in onze kamer, Ghana was intussen best even frisjes geworden...Bleek dat de stroom was uitgevallen! Inmiddels was het buiten ook al donker geworden,dus konden we niet echt veel zien in de kamer. Maar gelukkig hebben we allebei een WakaWaka-lamp, op zonne-energie. Hiermee konden we toch douchen in het donker, al was de douche koud.
Toen het klaar was met regenen zijn we naar het terras gelopen waar we konden eten. Ondanks dat er geen stroom was kregen we toch een lekker stukje kip, met patatjes en ook weer de black pepper! Dit goedje bleek best aardig samen te gaan met de patat...weten we dat ook weer. ;-)
Nog wat van het donkere uitzicht genoten, jammer dat het eerder zo bewolkt was. Maar nu hadden we een mooi zicht op diverse verlichte dorpen gelegen aan de Volta. Wel grappig dat toen wij weer stroom hadden, deze dorpen zonder stroom zaten.
Onze dag begon al vroeg, we waren allebei al voor 6u wakker. Volgens Godwin hebben toeristen hun ontbijt pas rond 8u en dat was al heel vroeg. Hij was dus zeer verbaasd dat we voor half zeven al over het erf liepen.
Deze ochtend ook maar eens de Afrikaanse douche uitgeprobeerd. Op het erf staan twee ronde muurtjes met een deur erin. Je neemt een emmer water mee plus een klein kannetje oid, gooit er wat antiseptic in (want: water komt direct uit de Volta) en douchen maar! Eerste plons water was wel koud, maar daarna was het zeer lekker! Enige nadeel is wel dat iedereen weet dat je staat te douchen...onze douche had ook uitkijk op iedereen die vanuit het dorp naar de rivier loopt om water te halen... Dat zou je thuis toch niet zo snel doen!
Na het ontbijt zijn we met Godwin naar een ander dorp gelopen. Omdat het zondag is wilde hij ons een kerkdienst laten zien. Helaas is dat niet gelukt omdat net vandaag iedereen aan het uitslapen was....In de ene kerk of tempel zaten wel wat mensen maar gebeurde er nog niks. Dit was een animistische tempel. Het zag er voor ons uit als een soort oude schuur. Binnen lag een stapel zwarte dingen (leek nog het meest op boeien) als een soort altaar oid. Deze 'boeien' kunnen de vorm aannemen van goden.
In de andere kerk (paar palen met een stro-dak en wat witte doeken) was een presbyteriaanse kerk. Er zaten een paar oude dames en een clubje kinderen. Deze kinderen moesten steeds dezelfde psalmen oid nazeggen en later zelf opzeggen. Na even wachten bleek ook hier dat de rest van de mensen op zich lieten wachten, dus zijn we doorgelopen.
Terug werden we opgehaald door een kano (met motor). Bleken we toch best een stuk gelopen te hebben ongemerkt! Was wel lekker relaxed terug op het water, kijkend naar anderen kano's zonder motor. Tot een paar jaar geleden moest je als gast ook mee helpen peddelen naar de overkant...ben ik blij dat dit nu niet meer hoeft! ;-)
Onze koffers en spullen weer ingeladen bij de Cashew Lodge in de kano en op weg naar de auto aan de overkant. Vandaag rijden we richting Amedzofe, ook in de Volta-regio.
Onderweg zijn we in Ho gestopt om te eten, we hadden inmiddels erg trek in eten en vooral in drinken! We werden door James afgezet bij het Freedom Hotel, een uur later zou hij ons weer oppikken.
Het zag er allemaal prachtig uit met een zwembad in de tuin, zelfs twee apen in een kooi (vind ik niet leuk). Binnen kregen we gelijk een menukaart, maar zijn ons eerst even wat gaan opfrissen. Na de wandeling van vanmorgen en uren in de auto, was dat wel even nodig. (Ze hadden hier zelfs een touchfree kraan...best bijzonder in Afrika voor onze begrippen.)
Hierna kon het bestellen beginnen. De kaart was zeer uitgebreid dus de keuze was moeilijk, maar is toch gelukt. Onze ober schreef het keurig op, moest het wel eerst even bekijken op de kaart, want hij wist niet precies wat we bedoelden. Ja een paar minuten komt hij terug om te melden dat ze geen steak en champignonsaus hebben en ook geen frietjes. Prima, doe dan maar de gefrituurde kip met aardappelpuree...zal wel uit een zakje oid komen...
Na lang wachten hadden we nog steeds geen drankje (ananassap) gekregen, terwijl we toch wel erg uitgedroogd waren. Maar even vragen hoe het daarmee stond. Bleek dit echt vers klaargemaakt te moeten worden wat lang duurde. Prima doe dan nu maar een watertje, we hebben erge dorst. Gelukkig kwam die wel snel op tafel.
Tijdens het wachten werd het steeds meer slapstick. Steeds kwamen er borden vanuit de keuken, werden door een schuifraampje gezet, opgehaald door de ober/serveerster, naar de andere kant van de zaal gebracht, waar daar een plastic ding (ivm ongedierte?) erop werd gezet en werd het bord naar de klant buiten gedacht. Dit alles ging zo niet efficiënt dat je ze bijna zou willen helpen ermee...en ineens kregen we dan toch onze sapjes!
Na ong. een uur wachten kwam dan toch een voor een ons eten op tafel. Het zag er niet echt appetijtelijk uit, maar goed als je trek hebt eet je toch wel. Na een paar minuten bracht onze ober ineens een bord met een mini schaaltje erop met een soort zwarte prut...geen idee wat het was, dan maar even vragen...black pepper....ok, maar wat moeten we ermee???
Ik kreeg door alles de slappe lach het was allemaal te belachelijk voor woorden. (Je had er wsl bij moeten zijn om het te begrijpen.)
James kwam ook maar eens poolshoogte nemen of we al klaar waren, het uur was al een tijdje om. Geprobeerd uit te leggen dat het zo echt niet kan, vooral niet omdat ze zich zo geweldig voordoen van buiten. Bleek hij al vaker klachten te hebben gehad van klanten, dus heeft hij dat maar even doorgegeven. Zullen ze blij mee zijn geweest...ze kunnen iig nog veel leren! Een stage in Europa zou wonderen doen!
Het laatste stuk richting Amedzofe was met de auto omhoog rijden via een zandweg. Amedzofe is de hoogst gelegen nederzetting/dorp van Ghana. Het ligt op ong. 700m hoogte en Duitse monniken hebben hier eind jaren 30 een kerk gebouwd. Het Duitse kerkhof zou de moeite waard zijn om te bekijken dus zijn we hier naartoe gelopen nadat we onze koffers naar de kamer hadden gebracht. Het was al aan het dicht trekken, dus er zou snel regen komen...helaas kwam deze regen al voordat we beneden bij het kerkhof waren aanbeland. Omdat we toch al nat waren zijn we naar doorgelopen, denkend (hopend) dat het een korte bui zou zijn het kerkhof zelf bleek niet echt heel bijzonder. We zagen geen Duitse graven, of konden weinig meer zien door de regen...dan maar weer terug omhoog naar ons hotel! Als verzopen katten kwamen we aan in onze kamer, Ghana was intussen best even frisjes geworden...Bleek dat de stroom was uitgevallen! Inmiddels was het buiten ook al donker geworden,dus konden we niet echt veel zien in de kamer. Maar gelukkig hebben we allebei een WakaWaka-lamp, op zonne-energie. Hiermee konden we toch douchen in het donker, al was de douche koud.
Toen het klaar was met regenen zijn we naar het terras gelopen waar we konden eten. Ondanks dat er geen stroom was kregen we toch een lekker stukje kip, met patatjes en ook weer de black pepper! Dit goedje bleek best aardig samen te gaan met de patat...weten we dat ook weer. ;-)
Nog wat van het donkere uitzicht genoten, jammer dat het eerder zo bewolkt was. Maar nu hadden we een mooi zicht op diverse verlichte dorpen gelegen aan de Volta. Wel grappig dat toen wij weer stroom hadden, deze dorpen zonder stroom zaten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
