Lake Bosumtwe
Blijf op de hoogte en volg jesine
24 Maart 2016 | Ghana, Bekwai
Dag 14 Kumasi – Lake Bosumtwe
Staan we om 7u bij het restaurant van het guesthouse…is hij gesloten! Bij de receptie navraag gedaan, bleek de dame nog thuis te zijn. Dan maar even wachten totdat ze op komt dagen…na een kwartier (het viel mee) was ze er dan toch. Begint ze gelijk over dat er maar ontbijt is voor 1 persoon…ja dat weten we nou wel, maar we willen graag allebei een ontbijtje! Het wordt heus wel betaald. James kwam even later en heeft keurig het 2e ontbijt afgerekend.
De dame in kwestie zag er niet uit alsof ze ergens zin in had deze morgen, maar na even wachten hadden we dan toch allebei een omelet voor onze neus.
Eerst maar naar de markt gegaan. Deze is op loopafstand, de koffers kunnen dus nog even in de kamer blijven.
De markt in Kumasi is de grootste in heel West-Afrika. Het is ook erg druk met mensen, smalle straatjes, hoge winkeltjes ed. Op elke hoek staat wel een straatprediker in een microfoon te schreeuwen om maar gehoord te worden. Mijn oren doen er vooral pijn van…
Het voormalig station van Kumasi is overgenomen door marktkraampjes, alles zit op het perron, de rails ed.
Alles kan ook door de smalle straatjes heen. Regelmatig komen er karretjes voorbij met spullen heel hoog opgestapeld. Je denkt dat gaat niet passen, maar hier kan alles lijkt wel.
Na zo’n 1,5 uur lopen hebben we waarschijnlijk maar een klein gedeelte gezien van de hele markt, maar het was voor ons wel mooi geweest. De uienstraat, maggi-straat, de blokker-straat … overal is iets te zien.
In ons guesthouse de koffers en de auto opgehaald om richting Lake Busomtwi te gaan. Maar niet voordat ik even mijn frustratie over ons verblijf hier kwijt kon. Helaas was de manager niet aanwezig, dan maar bij de dame van de receptie. Aangegeven dat het belachelijk is dat je maar 1 ontbijt krijgt bij de te dure, kleine kamer. En ook dat ze nou niet echt heel gastvrij of christelijk waren naar James (die ergens anders heeft geslapen) en ons…vooral mn opmerking dat ik dit guesthouse nooit zou aanbevelen bij anderen deed haar erg schrikken….
In de auto bleek dat ze het inderdaad had overgedragen aan de manager, want die belde James later op toen we in de auto zaten…Blijkbaar werkt de directe Nederlandse aanpak ook in Ghana hahaha
Nog een tussenstop bij het Ashanti-paleis/museum gemaakt. Ik had graag wat geleerd over de geschiedenis en het ontstaan van het Ashanti-rijk, maar dat is hier niet gelukt. Wel kregen we het kantoor, de non-VIP room, de VIP-room te zien, inclusief een fan en koelkast uit de jaren 50. (Die nog steeds werken zonder dat ze ooit gerepareerd zijn.)
Het grappige (of trieste) is dat ze zichzelf een vredelievend volk noemen terwijl ze met geweren zwaaien, oorlogen voerden in het verleden. En daarnaast waren wij ook degene die de slaven aanvoerden ten tijde van de slavenhandel. Dit hebben we alleen niet in het museum geleerd, maar uit een boek van Hanneke. In het museum worden alleen de positieve dingen genoemd van de laatste 50-60 jaar…gemiste kans!
Onderweg nog even gestopt voor wat eten voor James. Wij hebben nieuwe vrienden gemaakt en pinda’s gekocht. Geen idee hoe deze dames heetten maar ze wilden gelijk ons telefoonnummer. Heel handig dat ze geen Engels praatten…
Aangekomen bij de ingang van het park Lake Bosumtwe volgt een slingerweg naar beneden. Na de verharde weg volgt er nog een 5km onverharde hobbelweg naar Cocoa Village. Wat een mooie plek is dit, direct aan het kratermeer.
Het meer is gevormd door een meteorietinslag een miljoen jaar geleden. Het is 8km breed en rondom liggen meerdere dorpjes. Voor lokale mensen is het een heilig meer. Nog steeds wordt er alleen in smalle houten kano’s gevist. Heel lang waren gemotoriseerde vaartuigen verboden, maar nu is het voor toeristen wel toegestaan in kleine boten.
Omdat het is toegestaan om in het meer te zwemmen, heb ik dit even uitgetest. Het water is vreemd warm, wat er voor zorgt dat het zwemmen best zwaar is.
Daarna lekker de middag doorgebracht met een boek op een ligbed. Wel even nog verhuist van kamer, want we bleken in het verkeerde huisje te zitten.
De hele middag zijn we getrakteerd op geweldige Afrikaanse muziek van een drinking-spot verderop aan het meer. Op de een of andere manier moeten boxen hier altijd op zijn hardst aanstaan…typisch…
Toen de stroom weer eens was uitgevallen had ik in eerste instantie niet eens door dat er geen muziek meer te horen was, blijkbaar went alles ;-)
Avondeten was erg lekker (gewoon patat en kip), al duurde het even voordat we het klaar was. Het aggregaat moest eerst aan de praat gekregen worden.
Tijdens het eten zaten er twee honden en een kat om ons heen. Die horen bij het verblijf, maar vind het niet prettig als ze duidelijk aan het bedelen zijn. De kat sprong ook steeds bij Hanneke op schoot…zelfs na wat vliegles bleef hij terugkomen…volhardend typje.
Ineens kwam er weer meer wind opzetten en ook nu werden we getrakteerd op een onweersbui en een oranje maan! Het meer leek inmiddels ook meer op een zee met golven.
Dag 15
Na een slechte nacht waarin ik veel gestoken ben door muggen (die hier volgens James niet zouden zitten) en wakker heb gelegen door stortregens plus onweer, stonden we om 7u klaar voor een wandeling naar de top van de kraterrand. James was vandaag onze gids en een stelletje uit België liep met ons mee. Door de regen van afgelopen nacht was het pad omhoog erg glibberig. Altijd leuk om te weten dat je hetzelfde pad weer terug moet…Maar goed, binnen het uur stonden we dan toch boven! Wel naast een cassave-veld…wie verzint het om bovenop een heuvel groente te verbouwen?
Ook had je vanaf hier zicht op Kumasi en wat andere dorpen in de omgeving.
Op de terugweg worden we ingehaald door een mevrouw op blote voeten en spullen op haar hoofd. Hoe krijgen deze mensen het toch voor elkaar op zo’n glibberig pad? Wij zijn hier echt niet voor gemaakt!
Onszelf maar getrakteerd op het uitgebreide ‘Special’ ontbijt, dat hebben we wel verdiend. Een heerlijke omelet, toast, jam/boter en een fruitsalade.
De rest van de dag vooral in een hangmat gelegen en een boek gelezen. Door de warmte hebben we ook geen honger dus de lunch maar overgeslagen.
’s Middags kwamen de eigenaren terug van hun trip. Er werd nog meerdere keren sorry gezegd voor de verwarring rondom de kamers, nou daar hebben wij iig niet wakker van gelegen!
De wifi werd ook aangezet dus konden we nog even alle berichten rondom de aanslagen lezen en het overlijden van Johan Cruijff. Misschien juist omdat je op vakantie bent en in een andere wereld maken sommige berichten meer indruk op je…
Staan we om 7u bij het restaurant van het guesthouse…is hij gesloten! Bij de receptie navraag gedaan, bleek de dame nog thuis te zijn. Dan maar even wachten totdat ze op komt dagen…na een kwartier (het viel mee) was ze er dan toch. Begint ze gelijk over dat er maar ontbijt is voor 1 persoon…ja dat weten we nou wel, maar we willen graag allebei een ontbijtje! Het wordt heus wel betaald. James kwam even later en heeft keurig het 2e ontbijt afgerekend.
De dame in kwestie zag er niet uit alsof ze ergens zin in had deze morgen, maar na even wachten hadden we dan toch allebei een omelet voor onze neus.
Eerst maar naar de markt gegaan. Deze is op loopafstand, de koffers kunnen dus nog even in de kamer blijven.
De markt in Kumasi is de grootste in heel West-Afrika. Het is ook erg druk met mensen, smalle straatjes, hoge winkeltjes ed. Op elke hoek staat wel een straatprediker in een microfoon te schreeuwen om maar gehoord te worden. Mijn oren doen er vooral pijn van…
Het voormalig station van Kumasi is overgenomen door marktkraampjes, alles zit op het perron, de rails ed.
Alles kan ook door de smalle straatjes heen. Regelmatig komen er karretjes voorbij met spullen heel hoog opgestapeld. Je denkt dat gaat niet passen, maar hier kan alles lijkt wel.
Na zo’n 1,5 uur lopen hebben we waarschijnlijk maar een klein gedeelte gezien van de hele markt, maar het was voor ons wel mooi geweest. De uienstraat, maggi-straat, de blokker-straat … overal is iets te zien.
In ons guesthouse de koffers en de auto opgehaald om richting Lake Busomtwi te gaan. Maar niet voordat ik even mijn frustratie over ons verblijf hier kwijt kon. Helaas was de manager niet aanwezig, dan maar bij de dame van de receptie. Aangegeven dat het belachelijk is dat je maar 1 ontbijt krijgt bij de te dure, kleine kamer. En ook dat ze nou niet echt heel gastvrij of christelijk waren naar James (die ergens anders heeft geslapen) en ons…vooral mn opmerking dat ik dit guesthouse nooit zou aanbevelen bij anderen deed haar erg schrikken….
In de auto bleek dat ze het inderdaad had overgedragen aan de manager, want die belde James later op toen we in de auto zaten…Blijkbaar werkt de directe Nederlandse aanpak ook in Ghana hahaha
Nog een tussenstop bij het Ashanti-paleis/museum gemaakt. Ik had graag wat geleerd over de geschiedenis en het ontstaan van het Ashanti-rijk, maar dat is hier niet gelukt. Wel kregen we het kantoor, de non-VIP room, de VIP-room te zien, inclusief een fan en koelkast uit de jaren 50. (Die nog steeds werken zonder dat ze ooit gerepareerd zijn.)
Het grappige (of trieste) is dat ze zichzelf een vredelievend volk noemen terwijl ze met geweren zwaaien, oorlogen voerden in het verleden. En daarnaast waren wij ook degene die de slaven aanvoerden ten tijde van de slavenhandel. Dit hebben we alleen niet in het museum geleerd, maar uit een boek van Hanneke. In het museum worden alleen de positieve dingen genoemd van de laatste 50-60 jaar…gemiste kans!
Onderweg nog even gestopt voor wat eten voor James. Wij hebben nieuwe vrienden gemaakt en pinda’s gekocht. Geen idee hoe deze dames heetten maar ze wilden gelijk ons telefoonnummer. Heel handig dat ze geen Engels praatten…
Aangekomen bij de ingang van het park Lake Bosumtwe volgt een slingerweg naar beneden. Na de verharde weg volgt er nog een 5km onverharde hobbelweg naar Cocoa Village. Wat een mooie plek is dit, direct aan het kratermeer.
Het meer is gevormd door een meteorietinslag een miljoen jaar geleden. Het is 8km breed en rondom liggen meerdere dorpjes. Voor lokale mensen is het een heilig meer. Nog steeds wordt er alleen in smalle houten kano’s gevist. Heel lang waren gemotoriseerde vaartuigen verboden, maar nu is het voor toeristen wel toegestaan in kleine boten.
Omdat het is toegestaan om in het meer te zwemmen, heb ik dit even uitgetest. Het water is vreemd warm, wat er voor zorgt dat het zwemmen best zwaar is.
Daarna lekker de middag doorgebracht met een boek op een ligbed. Wel even nog verhuist van kamer, want we bleken in het verkeerde huisje te zitten.
De hele middag zijn we getrakteerd op geweldige Afrikaanse muziek van een drinking-spot verderop aan het meer. Op de een of andere manier moeten boxen hier altijd op zijn hardst aanstaan…typisch…
Toen de stroom weer eens was uitgevallen had ik in eerste instantie niet eens door dat er geen muziek meer te horen was, blijkbaar went alles ;-)
Avondeten was erg lekker (gewoon patat en kip), al duurde het even voordat we het klaar was. Het aggregaat moest eerst aan de praat gekregen worden.
Tijdens het eten zaten er twee honden en een kat om ons heen. Die horen bij het verblijf, maar vind het niet prettig als ze duidelijk aan het bedelen zijn. De kat sprong ook steeds bij Hanneke op schoot…zelfs na wat vliegles bleef hij terugkomen…volhardend typje.
Ineens kwam er weer meer wind opzetten en ook nu werden we getrakteerd op een onweersbui en een oranje maan! Het meer leek inmiddels ook meer op een zee met golven.
Dag 15
Na een slechte nacht waarin ik veel gestoken ben door muggen (die hier volgens James niet zouden zitten) en wakker heb gelegen door stortregens plus onweer, stonden we om 7u klaar voor een wandeling naar de top van de kraterrand. James was vandaag onze gids en een stelletje uit België liep met ons mee. Door de regen van afgelopen nacht was het pad omhoog erg glibberig. Altijd leuk om te weten dat je hetzelfde pad weer terug moet…Maar goed, binnen het uur stonden we dan toch boven! Wel naast een cassave-veld…wie verzint het om bovenop een heuvel groente te verbouwen?
Ook had je vanaf hier zicht op Kumasi en wat andere dorpen in de omgeving.
Op de terugweg worden we ingehaald door een mevrouw op blote voeten en spullen op haar hoofd. Hoe krijgen deze mensen het toch voor elkaar op zo’n glibberig pad? Wij zijn hier echt niet voor gemaakt!
Onszelf maar getrakteerd op het uitgebreide ‘Special’ ontbijt, dat hebben we wel verdiend. Een heerlijke omelet, toast, jam/boter en een fruitsalade.
De rest van de dag vooral in een hangmat gelegen en een boek gelezen. Door de warmte hebben we ook geen honger dus de lunch maar overgeslagen.
’s Middags kwamen de eigenaren terug van hun trip. Er werd nog meerdere keren sorry gezegd voor de verwarring rondom de kamers, nou daar hebben wij iig niet wakker van gelegen!
De wifi werd ook aangezet dus konden we nog even alle berichten rondom de aanslagen lezen en het overlijden van Johan Cruijff. Misschien juist omdat je op vakantie bent en in een andere wereld maken sommige berichten meer indruk op je…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
